Leugens...

"Noem me wat je wilt. MAar wedden dat jij diegene voor een moment hélemaal vergeten was..?" Matthias keek haar trots aan.

"Ja, bedankt dat je me eraan herinnert." zei ze droog en zuchtte.
"Hij is gewoon gestoort geworden, hij probeerde me te vermoorden." zei ze duister.

Matthias stond in no-time rechtop, en keek Lilly ernstig aan. "Dan geven we hem aan." Zei hij.

"Hij werkt bij de geheime dienst..." zei ze droog en keek naar Matthias.
"Wat kan het je eigenlijk schelen?" vroeg ze opeens.

"Ik heb zo mijn redenen." Matthias begon te ijsberen... "We kunnen je vriend best aangeven.. Hoe heet hij..? En beter gezegd, hoe probeerde hij je te doden..?" Vreog hij ernstig.

Lilly dacht na.
"Eerst sloeg hij me, toen haalde hij zijn geweer en richtte op me en als laatst wilde hij me omver rijden." zei ze droogjes.
"Wat voor reden?" vroeg ze en keek hem aan.

"Eentje die ik nu niet ga vertellen." Matthias vouwde zijn handen op elkaar, en boog even verontschuldigdend tegen Lilly.

"Waarom niet, engerd?" vroeg ze en keek hem doordrigend aan.

Toen John ineens op het strand was keek hij de hele tijd rond op hij zijn autosleutels ergens had laten liggen. "Waar zijn die verdomde sleutels."

Lilly keek rond.
Ze zag John en versteende.
"Je wil hem aangeven? Dit is je kans." zei ze droog en wees naar John.

"Om die reden.." Matthias veegde een pluk haar uit zijn gezicht, en een groot litteken was te zien, dat over zijn rechtermondhoek ging, tot bijna aan zijn jukbeen. "Dat is wat mij ervan weerhoudt jou er ook maar íets over te vertellen." Zei Matthias, en hij draaide zich om, met zijn handen achter zijn rug.

Matthias schudde zijn hoofd om het haar weer goed te krijgen, en hij keek naar John.. "Hé.. Ik ken hem.. Ik zie hem vaak trainen in de sportschool.." Hij klonk eerder verbaasd. "Hij lijkt me niet het persoon mensen te vermoorden voor zo'n klein accefietje.." Zei hij twijfelachtig.

"Geloof je me niet?" vroeg ze een beetje beledigd en kuchtte weer droog.

"Het lijkt me vreemd.. Houdt je iets achter soms..?" Zei Matthias, maar niet met de klank van iemand die iemand niet geloofde..

John zocht uitbundig voort en voelde aan de kolf van zijn verborgen MPT-9K. Hij keek overal.

"Nee, hij heeft tegen me gelogen, daar kan ik dus niet tegen, dus ik blijf weg bij hem en hij draaid door." zei ze droog en stond op.

John vond ze niet en had Lilly en de vreemde allang opgemerkt en woof naar een andere vriend in het zelfde zwarte leren pak aan met de stoffige zwarte mantel erover met een nektarkleurige zonnebril op. Hij keek naar John en om zich heen of er niks ergs gebeurdde.

"Okee." Matthias draaide zich om naar Lilly, en het litteken glansde even door het zonlicht. Hij merkte het zelf, en boog zijn hoofd verder naar voren. "Laten we maar gaan dan, voor hij ons opmerkt.." Hij legd een hand op Lilly's schouder, en klopte vriendlijk. "En snel ook.."

Lilly knikte en keek hem vriendelijk aan.
Ze keek nog eens duister naar John en kuchtte.

"Niet doen." Matthias gaf haar een droge tik met zijn vinger tegen ahar hoofd, en begon snel door te lopen naar de kade.

"John gaat het nog lang duren? Bart staat te wachten bij de redderspost aan je rechterkant." John keek naar de dijk. "Ik bedoel aan je linkerkant voor mij is dat rechts."

"John gaat het nog lang duren? Bart staat te wachten bij de redderspost aan je rechterkant." John keek naar de dijk. "Ik bedoel aan je linkerkant voor mij is dat rechts."

"Auw..." mompelde ze droog en liep achter hem aan.

"Mietje " Matthias begon weer te rennen, maar struikelde... Net niet!

"Engerd." zei ze droog en duwde hem toen hij bijna struikelde. XD

Bij John liep er een traan over zijn wang en Frank zei:"Denk niet aan de sl*t ze is jouw niet waard." John ging achterin zitten bij Artur. Bert kwam aangelopen en ging naast Frank zitten op de passagiersstoel naast de chauffeursstoel van de GMC Suburban