Leugens...

"Dus als ik het goed begrijp... Wíl je je gewoon niet beter voelen..?" Matthias keek haar hooghartig aan, en kuchtte.

"Goed gezien." zei ze droogjes en keek hem weer aan.

"Waarom niet?" Vroeg Matthias snel.

"Weet ik veel.." zei ze alleen en zuchtte.

"Nee inderdaad. Jij weet niet veel, als je niet wilt dat je weer iets gelukkiger wordt.. Of opgeluchter, eigenlijk.." Matthias klopte haar goedbedoeld op haar schouder.

Lilly keek hem droog aan.
"Ga iemand anders opvrolijken, bij iemand waar het zin heeft." zei ze en staarde alweer naar de zee.

"Hee, het boeit me geen f*ck of jij vrolijker wordt of niet. Dat verwacht ik ook niet, als je zegt dat iedereen die je kent je bedrogen heeft. Maar ik blijf met je praten. Simpelweg om het praten." Zei hij.

"Doe wat je niet laten kan." zei ze droog en kuchtte weer.

"Dat doe ik nu dan ook." Zei Matthias even droog terug. "Trouwens, waarom hoest jij in godsnaam zoveel?" Vroeg hij droogjes.

"Weet ik veel.." zei ze en keek hem aan.
Ze kuchtte expres hard in zijn richting en staarde toen weer naar de zee.

Matthias veegde de druppels speeksel van zijn gezicht, en keek naar Lilly. "Als ik SARS krijg, kom ik je opzoeken." Zei hij sarcastisch.

"Wat jij wil." zei ze droog maar moest bijna lachen.

"Hee, weet je, welke landen ben jij allemaal geweest, want als je ergens in het Oosten bent geweest, kan het nog zijn dat je écht SARS hebt..! " Matthias porde haar grinnikend in haar zij, en stond op. Hij begon kleine rondje te lopen, met zijn handen in zijn zakken, maar met zijn gezicht naar de hemel gericht.

"Doe normaal, gek." zei ze droog maar moest zachtjes lachen.
Ze stond op en keek rond.

"Ja, gek ben ik zéker. Maar als ik me niet vergis, moet jij lachen.." Matthias keek haar lichtelijk grijnzend aan, en veegde het haar uit zijn gezicht, zodat hij haar beter aan kon kijken.

"Niet waar." lachtte ze en duwde hem zachtjes.
"Ok dan, ik moet gewoon lachen van gekke mensen." zei ze lachent.

"Blij om je te hóren lachen." Zei Matthias, die haar terug duwde, en een overdreven Sumo-positie aannam. "En al ben ik gek, ik heb wel twee uur tegen jou lopen zeiken om je ook maar íets vrolijker te maken, en kijk: het is gelukt! "

"Opschepper." zei ze droogjes en grijnsde.
"Trouwens, ik ben Lilly Parker." zei ze een beetje laat.

Matthias stak een hand uit, en glimlachte. "Aangenaam."

Ze schudde zijn hand en glimlachte.
"Doe je dit vaker, Naar mensen toegaan en ze dwingen te schreeuwen?" vroeg ze en grijnsde.

"Nee, vrij weinig. Je botste tegen me op, en om eerlijk te zijn, wilde ik je een fikse duw in zee geven, maar ik zag hoe je keek, en bedacht me. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb." Zei hij grijnzend.

"Had je me maar in de zee geduwd." zei ze met een overdreven diepe zucht. XD
"Doe dat de volgende keer maar gewoon." zei ze met een grijns.

"Kunnen we regelen." Matthias grijnsde, en trok Lilly een stuk omhoog, aan de hand die hij vasthad. "wil je nog steeds de zee in? "

"Hoeft niet meer." zei ze en keek hem aan.
"Volgende keer misschien." zei ze en grijnsde weer.

"Kleute..." Zei Matthias met een overdreven accent, waarna hij Lilly in het zand liet ploffen. "Zo goed, doorluchtige hoogheid ik-weet-niet-wat-ik-wil? "