Vergeten?

De winkelstraten waren verlaten. Er was geen geluid te horen, behalve een paar langzame voetstappen. Het was donker en alleen het licht van de volle maan maakte het mogelijk om iets te zien. In deze duisternis liep Ashley eenzaam rond. Zoals altijd had ze haar mes vast en speelde ermee. Voor een muur met allemaal Graffiti op, bleef ze staan. Enkele minuten keek ze er zwijgend na, dan zuchtte ze en liep langzaam verder. De rust van de nacht werd verstoort door een raar geluid. Ashley was afgelijd en liet daardoor haar mes vallen. Ze keek aandachtig rond, maar er was niets te zien. Ze haalde haar schouders op en pakte mopperend haar mes op. Toen klonk het zelfde geluid. Ashley pakte haar mes stevig vast en staarde in de duisternis. "Wie is daar?" vroeg ze en vernauwde haar ogen. Toen ze geen antwoord kreeg, slikte ze en liep, iets sneller dan eerst, verder. Tot haar geluk hoorde ze het geluid niet nog een keer. 't Was waarschijnlijk gewoon een kat, ofzo.. dacht ze en bleef staan. Nadat ze weer de hele omgeving had gecheckt, ging ze relaxed tegen een muur aanleunen. Doelloos staarde ze voor zich uit. Het was niet lang geleden dat haar ouders haar hadden gevonden, toen ze net iets aan het stelen was, en haar mee hadden genomen. Natuurlijk had het niet lang geduurd tot ze was ontsnapt, maar sinds dien was ze voorzichtiger geworden. Toen ze aan haar ouders dacht snoof ze even. Nu was haar leven weer zoals vroeger; ze stal de hele dag spullen, werd gejaagd door de politie en liep doelloos rond. Naja, haar leven was bíjna zoals vroeger. Er ontbrak wel een heel bijzonder persoon. Ashley probeerde die gedachte die opkwam, snel weer te vergeten, maar het lukte al niet meer. Waar was Murray? Ze had hem nu al maanden niet meer gezien. Misschien was er wel iets met hem gebeurd.. Ashley schudde haar hoofd en staarde weer voor zich uit. Onwillkeurig had ze haar mes iets vaster gepakt. Hij is gewoon vertrokken naar een betere plaats, ofzo.. dacht ze en zuchtte. "Alsof 't míj kan schelen waar 'ie uithangt.." mompelde ze maar zuchtte toch nog eens. Misschien zou ze hem wel ooit vergeten.. Ooit. Ze keek op naar de zwarte hemel, waar de volle maan goed te zien was. Zwijgend keek ze er naar toen er iemand dichterbij kwam...