Spoedgeval

Een wagen van de SS scheurde en piepte bij het parkeren. Er kwam een man uit die een vrouw oppakte. John stapte snel richting het hospitaal. "Dokter." Er kwam een dokter aangelopen en keek naar de steek in haar zij. Er werd direct een bed klaargemaakt. John legde haar er op en pakte haar hand vast. "Blijf leven mijn meisje." De dokter propte er een watje in op het bloed te stelpen. Daarna trok hij haar T-shirt uit maar de dokter kreeg toen een vuistslag tegen zijn kaak van John. De dokter viel naar achteren op de grond. Hij zei:"Mijn excuses." John hief het shirt tot de wond. De dokter begon te naaien. John kon tegen bloed dat had hij zoveel gezien tijdens missies, wel meestal van de vijand. Hij lette aandachtig op wat de dokter deed zodat hij dat mischien later ook kon doen. Dokter Bloedneus zei dat ze nog een nachtje mocht blijven. Toen de zusters kwamen om de vele ziekenhuis spullementen op haar lijf te kleven bleef John zitten in zijn stoel en keek naar haar lippen. Ze was nog zo jong.

John wou nuchter blijven en nam een cola in de cafetaria en ging weer op dat oude zachte stoeltje zitten naast het bed.

Langzaam deed lilly haar ogen open.
Ze zag net hoe een van de zusters iets aan haar hand vast maakte.
"Wat..?" vroeg ze zachtjes en keek ornd.
"Waar...?" kreeg ze er moeilijk uit en staarde naar alle apparaten rond haar die raare geluidjes van zich gaven.

"Ssst..Je bent in het ziekenhuis, je bent neergestoken door een paar gastjes, de politie wil hier niets aan doen omdat ze weten dat ik me er heb bemoeit." John gaf haar voorzichtig een kusje en ging weer zitten.

"Neergestoken?!" gilde ze en keek rond.
Langzaam kwamen de herinneringen terug.
"Als ik hier uit ben gaan ze eraan..." zei ze duister.
Ze keek naar John.
"Ik val je echt de hele tijd lastig..." zei ze en zuchtte diep.

"Nee, niet waar meisje, ik hou van je en daarom vind ik het leuk dat ik veel bij je kan zijn." Zei John lief terwijl hij voorover het bed leunde.

"En wat die gastjes betrefd ik heb ze onderste boven gereden."

Lilly grijnsde.
"Goed zo." zei ze en gaf hem een zoen.
"Daz zal ze leren..." ze zei zachtjes.
"De volgende keer sla ik ze gewoon weer met mijn tas, dat werkt nog het beste." dacht ze hardop.

"Nee, mischien is het beter dat je voortaan met Ceasar gaat wandelen." Zei John vriendelijk en lief
Hij keek op naar de zusters die zacht zeiden:"Romantisch."
"Hoelang moet ze hier nog blijven." vroeg hij ongeduldig.
"De rapporten worden gemaakt aangezien u van een belangerijke dienst bent zult u sneller het rapport krijgen dan de anderen." zei een oudere zuster opgewekt.
"Hoe lang mevrouw?" vroeg John nog ongeduldiger.
"Hoogstends een uur, veel kans op een half uur, beetje kans op een kwartier." Zei dat oude mens weer spontaan.
De zusters kwamen de dingetjes eraf halen...

Lilly keek naar alle raare dingen die net nog in haar lichaam waren geboord.
"Ik haat ziekenhuizen..." mompelde ze zachtjes en probeerde op te staan.
Lilly keek droog naar de zusters en wankte toen met een rare omweg naar een kast waar haar kleren in lagen.
Ze deed haar broek aan en keek even zuchtend naar haar T-Shirt.
Ze wankte naar de afval en gooide het erin.
Lilly zocht nog een tijd in de kast en vond een andere.
Hij was van de vorige patient.
Ze keek er even naar en trok hem toen aan.
"Snel weg hier." zei ze en keek naar het veel te grote T-Shirt dat ze aanhad.
De zusters begonnen zachtjes te lachen en Lilly vloekte zachtjes.

John pakte lilly op en stapte naar de deur opening. Ging buiten en zette haar neer voor de BMW dienstwagen. Hij stapte in bij het stuur en wachtte op Lilly.

Lilly stapte snel in en nergeerde het zachte gelach achter haar.

De BMW ging zachtjes naar achter, zachtjes de weg op en reed dan op de maximum snelheid naar het centrum.